πώ

Α

(δωρ. τ.) επίρρ.

1. από πού; («πῶ τις ὄνον ὠνασεῑται;» — από πού θα αγοράσει κανείς όνο;, Σωφρ.)

2. πού;

3. φρ. «πῶ μάλα;» ή «πώμαλα»

α) πού επιτέλους;, πού τελοσπάντων;

β) (χωρίς ερώτηση) καθόλου, με κανέναν τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίρρ. πῶ έχει σχηματιστεί από το θ. τών ερωτημ. επιρρ. και αντωνυμιών πο- (βλ. λ. πο-)].